کد مطلب:28991 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
بدین سان، پیامبرصلی الله علیه وآله مسیر سیاست و زعامت آینده را رقم می زند وتمام آنچه كه می گوید، با این نگاه، جلوه ای دیگر می یابد؛ امّا اكنون ودر این جا به عناوین وگفتارهایی بیشترین توجّه را خواهیم كرد كه بیشترین پیوند را با این حقیقت دارد. پیامبرصلی الله علیه وآله برای علی علیه السلام در پیوند با امّت، جایگاه «پدر» را رقم می زند و می فرماید: حقّ علی بن ابی طالب در این امّت، مثل حقّ پدر است بر فرزندش. پیامبرصلی الله علیه وآله از علی علیه السلام با عناوین «سیّد عرب»، «سیّد مسلمانان»، «سیّد دنیا و آخرت» یاد می كند كه با توجّه به معنای «سیادت»، این عناوین، بسی نكته آموز است. «حجت خدا»، «رازدار»، «وزیر»، «وصی» و «خلیفه» پیامبر خدا، از دیگر عناوینی است كه پیامبرصلی الله علیه وآله علی علیه السلام را بدانها مفتخر كرده است. تعبیرهایی چون «حزب او حزب خداست» و «علی از من و من از علی هستم»، در آنچه اكنون مورد گفتگوست، بسیار پرمعناست، بویژه تعبیر «علی از من است و من از علی هستم» و «گوشت او گوشت من و خون او خون من است»، با توجّه به آنچه در فرهنگ آن روزگاران از این تعابیر، مراد می شده است. «علی با حق و حق با علی است»[1] و «علی با قرآن و قرآن با علی است».[2] بدین سان، اطاعت از او اطاعت از خدا و رسول وحق وقرآن است، و اوست كه در سیاست و زعامت، «محور» ودر امواج خروشان فتنه ها «كشتی نجات» است، كه پیامبر خدا فرمود: مَثَل علی در این امّت، چون كعبه است. و فرمود: ای علی! مَثَل تو در امّت من، مَثَل كشتی نوح است. هر كس سوار شد، نجات یافت و هركس روی گردانْد، غرق شد. مجموعه ای از تعابیر پیامبر خدا، لزوم دوستی علی علیه السلام را مطرح می كند و دوستی او را «دوستی پیامبر خدا» و«دوستی خدا» تلقّی می كند و مهرورزی به آن بزرگوار را «فریضه» و «عبادت» می داند؛ بلكه فراتر از آن، دوستی مولاعلیه السلام را با بنیاد دین، پیوند می زند ومی فرماید: جز مؤمن، او را دوست ندارد و جز منافق، او را دشمن نمی دارد. دوستی با او ایمان و دشمنی با او كفر است.[3]. و نیز می فرماید: هر كس علی را دوست دارد، هدایت یافته است.[4]. در مقابل، پیامبرصلی الله علیه وآله كین ورزی با علی علیه السلام را همسان با كفر شمرد و كین ورزان به علی علیه السلام را منافقان امّت دانست ونشر دهندگان فضایل و والایی های او را ستود ودشنام دهندگان او را دشنام دهندگان به خود و خداوند، معرّفی كرد... اینها همه در پیِ گشودن جبهه ای است به گستردگی تاریخ ودر جهت پیوند زدن علی علیه السلام با حلقه حق مداران و پیوند زدن مخالفان او به حلقه حق ستیزان وستم پیشگان تاریخ و در نهایت، حركتی سیاسی وآینده نگر و راهگشایی ارجمند است برای سیاست فردا و فرداهای پس از پیامبر خدا. پیامبرصلی الله علیه وآله این حق نمایی وآینده نگری را در غدیر به اوج رساند ودر پیش دید هزاران هزار انسان و در هنگامی شگفت و به یاد ماندنی علی علیه السلام را بدون هیچ پرده پوشی و در اوج صداقت، برای رهبری آینده معرّفی كرد، كه تفصیل آن در صفحات این مجموعه خواهد آمد. عناوینی كه پیامبرصلی الله علیه وآله برای علی علیه السلام رقم زده است، یكسر جهتدار و هدفدار است. عناوینی چون:«ریسمان استوار خدا»، «ستون دین»، «شیر مؤمنان»، «بیرق هدایت»، «شهر هدایت»، «صدّیق اكبر»، «فاروق اعظم»، «ولیّ هر مؤمن پس از من» و... هریك به تنهایی بسنده است تا برترین جایگاه را برای آن بزرگوار، نشان دهد. این كه:«هر كس با تو همگامی كند، راه یابد و هر كس از تو روی برتابد، گم راه شود» و «مؤمنان، برای شناخت من، هیچ راهی استوارتر از تو ندارند» و «اگر تو نبودی، مؤمنانْ مرا نمی شناختند» و... نشانگر آن است كه پیامبرصلی الله علیه وآله با این آموزه برای مهم ترین دل مشغولی اش (یعنی هدایت امّت واستوار گامی امّت در راه حق)، چاره جویی می كند و راهی نشان می دهد كه با توجّه بدان، امّتش هدایت یابد و راه بهشت جوید واز جهنّم سوزان گم راهی برهد. آشكار ساختن این حقایق و گستراندن این آموزه های راهگشا، در تمام روزگاران زندگی پیامبر خدا ادامه یافته است و پیامبرصلی الله علیه وآله هیچ گاه از این آینده نگری و راهنمایی برای فردایی مطمئن واستوار، غفلت نكرده است. این دانش نامه، یكسر، دلیل روشن همین واقعیت (یعنی فردانمایی پیامبرصلی الله علیه وآله) است و روشن ترین بخش برای نشان دادن این حقیقت، بخش سوم آن است كه مجلّد دوم را تشكیل می دهد.
با در نگریستن در آنچه پیامبرصلی الله علیه وآله درباره علی علیه السلام گفته است و با تأمّل در گفته ها و چگونه گفتن ها و با دقّت در فضاهای ظهور این حقایق و زمینه هایی كه پیامبر خدا برای طرح این همه منقبت ها ومكرمت های علوی به وجود می آورْد، نمی توان تردید داشت كه پیامبرصلی الله علیه وآله در جهت تبیین جایگاه والای «رهبری آینده مسلمانان» و در مسیر نشان دادن شایسته ترین فرد و بلكه تنها مصداق این عنوان الهی بوده است.